Beschrijving
Er is een bijzondere vorm van trots - niet in geschreeuw of vechten, maar in hoe ze in witte sneakers door het stof lopen, hoe ze hun ‘Timbas’ niet helemaal dichtknopen, omdat dat nu eenmaal zo hoort. Dit nummer is als een stem die door het beton van de wijk en de avondhitte heen klinkt. Hier lezen ze geen memoires, maar maken ze de balans op: wie er vanaf het begin bij was en wie er alleen maar even kwam kijken. En nu - sorry. Het is te laat. Zelfvertrouwen is hier geen pose, maar een pantser, gesmeed door ervaring. En dat luchtige “presumo sin querer” is natuurlijk bijna per ongeluk. Bijna.
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.