Beyond the Whispering Echoes

Het is alsof iemand in het holst van de nacht een universele zaklamp heeft aangezet en vervolgens weer heeft uitgeschakeld. Een moment van licht, een flits van betekenis, en dan weer de mist, het gezoem van de stilte en het gevoel dat de Ouden ergens heel ver weg fluisterden. Overgangslied: van hitte naar leegte, van lichaam naar geest, van pijn naar acceptatie. Alles was net als in het leven: ik had nauwelijks tijd om mijn hartslag te voelen voordat deze wegzakte en een vreemde warmte in mijn borst achterliet. Het soort dat je niet doet huilen of blij maakt - je blijft daar gewoon staan, verwarmt je handpalmen en luistert naar hoe de stilte klinkt.