Cin Cin

De woorden raken verward, alsof iemand haast heeft om een droom te vertellen voordat deze vervaagt. Alles is door elkaar geraakt, kapiteins, machines, radiogolven en iemands "sangria de amor". In deze chaos voel je een vreemde harmonie: onverstaanbare zinnen worden een ritme, de hijgende adem van een dans waar niemand de stappen begrijpt, maar iedereen in unison beweegt. Het lijkt wel alsof iemand het verleden uit scherven bijeenraapt: zinnen, brokstukken van gebeden, bijnamen van vergeten vrienden. En uit deze collage komt geen lied voort, maar de magie van een beetje vermoeide, een beetje wilde, maar op haar eigen manier eerlijke huishoudelijke trance. Alles lijkt niet helemaal begrepen, maar is wel tot de laatste klank beleefd.