Urus Performante

De lucht ruikt zelfs dik naar benzine, alsof ze de nacht hebben gesmeerd zodat die zonder ophouden door de straten kan rollen. In de ramen weerspiegelen de zwaailichten, tegen de achtergrond waarvan elke ademhaling voelt als een weddenschap. De wereld in dit geluid is niet verdeeld in goed en slecht, alleen in degenen die doorgaan en degenen die al uitgeput zijn. Een ruwe beat als stappen op asfalt, waar elke echo de verhalen van anderen kent. Hier is geen dankbaarheid nodig: het is genoeg dat de motor brult en de stem zelfverzekerder klinkt dan de wet. In deze regels zit geen romantiek van de straat, alleen hun waarheid, doorleefd tot heesheid. En terwijl sommigen dromen van de hemel, zoeken anderen gewoon een plek om te landen.