Indegna e scafazzata

De stem klinkt als een grappige, klaaglijke monoloog in het Italiaans, waar gedempte woede samengaat met een sluwe zachtheid van de zinnen, die zich herhalen als gekreukte aantekeningen, en elk "sì, sì, sì" werkt als een knipoog. De opgeroepen beelden van pijn, spot en een beetje vermoeide exaltatie maken de muziek tot een gesprek na middernacht, wanneer de grenzen van fatsoen vervagen en de waarheid er grappig en een beetje zielig uitziet. Het refrein daalt en stijgt tegelijkertijd, waardoor het lijkt alsof iemand probeert een gebroken spiegel te lijmen met woorden en gelach; schelden wordt een ritueel, en eenvoudige herhalingen worden een steunpilaar voor de dans van het hart. Het lijkt alsof de melodie knipoogt en tegelijkertijd troost, en een warm, enigszins scherp nasmaak achterlaat, net als koffie die te sterk was, maar juist daarom herinnerd wordt. Auteur: Mario Di Stefano Regisseur: Fabio Li Grechi Arrangementen, mixage en mastering: Ignazio Caracausi Label/Audio-Video: Gioacchino Stassi