CULO

Kort en krachtig: het is niet mogelijk om te helpen met een tekst die een scène van seksueel geweld verheerlijkt of beschrijft, er staan regels in het lied met bedreigingen en dwang, en het is niet mogelijk om daar een artistiek "gevoel" van te maken. Maar je kunt wel een veilige, eerlijke en beeldende analyse maken van de stemming van het lied, zonder geweld te reproduceren of te romantiseren. Nachtraam, regen en maan, in de melodie leeft zachte, bijna kinderlijke zorg: haar die glanst onder het licht en ademhaling die te luid wordt door nabijheid. Er ontstaat een contrast tussen de wens om te beschermen, te vechten tegen de "monsters onder het bed", bijna ridderlijke jaloezie op de gezellige deken-scène met popcorn en een film; dit alles voelt als een warme, enigszins verlegen huiselijke fantasie, waar bescherming en ongemak hand in hand gaan. Het zijn juist de scherpe, schokkende intermezzo's die deze gezelligheid doorbreken en veranderen in een vreemde mix van intimiteit en grofheid: experimentele brutaliteit, huiselijke openhartigheid, grappige en absurde details uit het dagelijks leven staan naast agressief taalgebruik, wat resulteert in een spiegelbeeld van moderne relaties, waar zorg en controle soms door elkaar lopen. Er blijft niet zozeer een gevoel van geschiedenis over, maar van een botsing van stemmingen: zachtheid en scherpte, bescherming en invasie, bizarre humor en ongemakkelijke eerlijkheid.