Sampai Jadi Debu (Menampilkan Gardika Gigih)

De wereld leek stil uit te ademen na een lange storm. Alles wat rommelde en brak, bleef ergens buiten het raam achter - en binnen bleef alleen zachtheid over, een beetje moe, maar levend. In deze stilte heeft liefde geen bewijs nodig: ze zit er gewoon naast, ademt in hetzelfde ritme, kent de geur van ochtendlicht uit het hoofd en het ritme van de gezamenlijke ademhaling. Elk woord is als een aanraking, niet uit passie, maar uit rust. Liefde die door stormen is gegaan, is niet langer bang voor wind of tijd. Ze is gehuld in een vertrouwd gebaar - in de manier waarop iemand een kopje dichterbij schuift of een deken rechtlegt. En daarin zit alle warmte van de wereld, eenvoudig en eeuwig, als de adem na het gebed.