Cómo Será Vivir en el Campo

Het ruikt naar het stof van een oude auto en de vrijheid die lang niet meer is ingeademd. De wereld om me heen wankelt een beetje - alsof ik net wakker ben na een lange slaap, en niet meteen weet wie ik ben en waar ik naartoe ga. Alles lijkt moe, maar eerlijk: een lied over degenen die hun harnas van ambities afwierpen en zich herinnerden dat gewoon leven al een prestatie is. In elk woord klinkt een hese glimlach: een beetje verdriet, een beetje vermoeide humor en een sprankje hoop dat er toch licht aan het einde van de tunnel is. Zelfs als de weg lang is, de benzine opraakt en de hond op de achterbank er filosofisch uitziet. Alles gaat voorbij, zegt de stem van binnen. En het is waar - het gaat over, maar mooi.