TAK SAMO ( PROD Jeleń)

De nacht in de portiek, waar de lucht dik is van ethanol en steeds hetzelfde rondcirkelt – een herhaling van baldadige zinnen en bevroren bravoure. De klank lijkt tegen je borst te slaan: snel, scherp, zonder pogingen tot verzachting. Hier zijn geen pogingen om goed te zijn - alleen grote gebaren, rauwe beelden en een schokkerig ritme dat het podium tot het uiterste opdraait. Brute vulgariteit werkt als een pantser en als een signaal: "let op, er komt een voorstelling - en die is gevaarlijk". Sarkastisch zelfvertrouwen vermengt zich met vermoeidheid: in elk zweepwoord schijnt de gewoonte tot vernietiging door en een pathetische poging om macht over het moment te voelen. Dit gaat niet over een held, dit gaat over een toestand waarin lawaai de betekenis vervangt en herhaling de enige constante is. Tussen de druk en de spot door schemert plotseling een menselijke barst: waar het opscheppen opblaast, blijft het doffe licht van een gloeilamp en een warme, vreemde weemoed van eenzaamheid over. Ironie in de stem - als achtergrondverlichting in een dagboek dat nooit teder zal worden, maar toch zijn kleine waarheden bewaart over waarom alles "hetzelfde" blijft.