Morning Glory

De zon schijnt recht in mijn ogen, en mijn geest is nog half in slaap, alsof de nacht langer was dan ik had gewild, en mijn gedachten ergens tussen mijn kussen en de spiegel zijn gebleven. Alles om ons heen trilt een beetje lui van de warmte, alsof de wereld zelf net de ogen heeft geopend en zich heeft uitgestrekt. De muziek rolt door de straten, zo rustig dat je gewoon op het ritme wilt meelopen en geen extra vragen wilt stellen. Het lijkt alsof er niets dramatisch te gebeuren staat, alleen een dag die iets later begint dan die van de anderen, en een lichte ironie in elke beweging. In de weerspiegeling is degene die zich niet langer haast om de werkelijkheid te corrigeren, maar zich er gewoon in wast, als in het ochtendlicht. De wereld kan wachten tot ze ook wakker wordt.