シャトレーゼやめた

Chocolade op je vingers, de geur van slagroom en een licht schuldgevoel over de niet opgegeten stukken taart, alles lost op in de beat als suiker in koffie. De schort van gisteren hangt aan een spijker, en in plaats van een verandering zijn er een microfoon en een plan voor een leven zonder bonnen en bazen. Grappig hoe snel een zoetwarenfabriek een lanceerplatform voor dromen wordt: een beetje lef, een beetje vermoeidheid en veel geloof dat rijmpjes net zo goed kunnen voeden als aardbeienbiscuit. De muziek klinkt als een bevrijding na een lange dienst, een beetje plakkerig van de chocolade, maar oprecht en fris als de eerste adem buiten werktijd. Je hoort hoe in elk woord het cellofaan van een vorig leven ritselt, en hoe ze nu zachtjes de koelkastdeur sluit, om plaats te maken voor een nieuwe, waar in plaats van taart ambitie wordt geserveerd en in plaats van een bestelling applaus.