демоны Mylancore Remix

De nacht leek stil te staan, niet durvend luid te ademen. In de lucht hangt tabaksrook, restanten van slaap en een vreemde stilte, van die stilten die als een echo in je hoofd galmen. Het lijkt wel alsof er zo dadelijk gedachten uit het plafond gaan druppelen, dik, kleverig, onuitgesproken. Demonen verstoppen zich niet onder het bed, ze zijn al lang ingeschreven in de borst, in het ritme van het hart, in de trilling van de handen, wanneer je in de spiegel kijkt en niet helemaal zeker weet wie daar staat. De sigaret smeult tot aan de filter, alsof hij de seconden aftelt tussen "ik kan nog" en "ik kan niet meer". Alles gaat weer rond: beloften aan mezelf, pogingen om in slaap te vallen, gesprekken met degenen die er niet zijn, maar die me lijken te horen. De wereld is een beetje scheef, als een film die met een oude camera is opgenomen, en er is zoveel vermoeide tederheid, zelfs voor de eigen angsten. Want als je dan toch met demonen moet dansen, laat het dan tenminste op je favoriete melodie zijn.