Passion

De hartslag vertraagt, de ademhaling wordt onregelmatig - alsof iemand het licht heeft uitgedaan en alleen de kaarsvlammen op de muren heeft laten schijnen. Hier draait alles om controle die je wilt loslaten, en om passie die naar buiten komt als gloeiend metaal door de scheuren van een koud bewustzijn. De woorden lijken recht in je oor te fluisteren: "Verzet je niet, adem gewoon." En de muziek ademt inderdaad - diep, vochtig, met diezelfde pauzes waar het hart zich betrapt op het feit dat het niet langer in het ritme klopt, maar zich eronderwerpt. Er zit iets volwassen moed in dat geluid - geen jeugdige drang, maar een bewuste bereidheid om te verbranden als het nodig is. Niet voor de drama, maar om even het gevoel te hebben dat je niet voor niets leeft.