Grief, Joy, & Gratitude

Verdriet is, zo blijkt, geen storm - eerder een wind die waait waar hij wil. Eerst slaat het je omver, dan leert het je ineens rustiger ademen. Hier huil je niet in je kussen – hier planten ze een tuin uit herinneringen, begieten die met dankbaarheid en wachten tot er iets warms groeit uit de koudste plek van binnen. Pijn verberg je niet, je zet het om in muziek, in licht, in een zacht "dank je" aan degenen die er niet meer zijn. En het lijkt alsof verlies de liefde niet steelt – het maakt haar gewoon eeuwig, in elke ademhaling, in elke noot, in de woorden: "Gezegend zij de Heer, mijn ziel."