Aw Shit

Vroeger leek alles eenvoudig: verdienen, kopen, genieten. En dan - pats, en achter je rug heb je al een zak vol verplichtingen, rekeningen, belastingen, de ogen van een politieagent die je gedachten lijken te lezen. Het geld glipt door de vingers, maar de handen zitten nog steeds in het goud. Het hoofd raast van de snelheid, en de ziel voelt leeg door te lang comfort. Het klinkt als de bekentenis van iemand die altijd op zijn hoogtepunt staat - maar niet zeker weet of dit uitzicht van bovenaf hem wel bevalt. Tussen de regels door - vermoeidheid, verborgen achter bravoure. Hij is geen heilige, niet perfect, gewoon iemand die gewend is niet te vallen, zelfs niet als het schommelt. Ik heb geleerd om mezelf te zijn, zowel onder engelen als onder degenen die eeuwig "op honderd" zitten. En misschien is dat wel eerlijkheid - hoewel met een geur van benzine en whisky.