Kilka Gwiazdek

Een ruw briefje met een warme glimlach - straten waar eer belangrijker is dan het aantal volgers en zakken de voorkeur geven aan respect. Hier is het geluid als een litteken op de hand: hees, eerlijk, met de geur van gebroken glas en nachtelijke wachtrijen; de regels vliegen voorbij als korte aantekeningen in een dagboek over het feit dat het leven leert dat je voor alles met je eigen bloed moet betalen. De cultuur van "geen compromissen sluiten" schemert door elke zin, maar in diezelfde koppigheid klinkt ook de zorg voor de eigen mensen: als de broer honger heeft, staat er een bord klaar en een vuist ter bescherming. Ironie glimlacht rustig om de vluchtige luxe - likes vervangen geen respect, en 'karma' klinkt hier als een opmerking over de realiteit waar je niet voor kunt weglopen. De zang lijkt oude rekeningen te herzien en ze samen te voegen tot een antwoordmelodie: simpel, hard, op zijn eigen manier eerlijk. Het gevoel is niet het verhaal van de held, maar een aantekening over een wereld waar de straatcode en menselijke warme wreedheid naast elkaar bestaan, en dat alles op het ritme dat geen valsheid tolereert.