Nic Nie Czuję

Soms doven gevoelens niet luidruchtig uit - zonder drama, zonder deuren te slaan, ze stoppen gewoon met klinken. Alles lijkt hetzelfde als voorheen: dezelfde blikken, dezelfde woorden, alleen vanbinnen is het stil. Geen pijn, geen vreugde, geen zin om te discussiëren. En daardoor lijkt het alsof het nog kouder wordt. Je begint niet de persoon te missen, maar het gevoel van levendigheid zelf – die elektriciteit onder je huid, wanneer alles zin heeft. Maar in plaats van een vonk blijft alleen de gewoonte over om naar mensen te zoeken die op je lijken, in de hoop dat er nog iemand is wiens hart klopt op een ritme dat allang vergeten is.