Weather

Alsof het een ochtend is die een beetje is verslapen, maar de zon toch het kussen heeft bereikt - door de jaloezieën heen, koppig, in strepen. De wereld leeft al op volle snelheid, maar vanbinnen voelt het als een stille stop-motion: je wilt nog even in dit "tussen" blijven. Tussen het verleden dat niet af is en de toekomst die maar niet wil beginnen. Het geluid is als ademen in een koptelefoon: lui, een beetje triest, maar met datzelfde licht dat na de regen verschijnt. Wanneer je niet weet waar je op wacht, maar wel zeker voelt dat er iets in je verandert. En hoewel dit de wereld niet zal redden, geeft het wel een paar minuten waarin je gewoon kunt zijn - zonder haast, zonder alles te hoeven repareren, gewoon luisteren hoe het binnenin een beetje lichter wordt.