Nắng Ấm Trong Tim

Het ruikt naar jasmijn en de warmte van een schouder van een vreemde. De wereld leek zachter te zijn geworden – alsof iemand hem met zijn handpalm had gladgestreken en een beetje licht op de vingertoppen had achtergelaten. Alles draait om één glimlachend moment, dat je om de een of andere reden tot in het oneindige wilt uitrekken, zodat zelfs de tijd stilvalt en niet stoort. Er is in de melodie die zeldzame rust die je voelt wanneer je hart geen bewijzen nodig heeft. Gewoon dichtbij zijn - dat is genoeg. Waar normaal gesproken angsten huizen, is er nu alleen nog ademhaling, een beetje onderbroken door geluk. En als er een storm komt, is dat niet erg, want er zijn handen die zowel de hemel als het geheugen en de warme stilte tussen de woorden kunnen vasthouden.