Broken Hearted

Er is iets magisch aan het moment waarop de lucht net begint op te klaren en de lucht zich vult met een nieuwe betekenis. Het lijkt alsof er nog niets veranderd is - het wordt gewoon ochtend, maar ergens diep van binnen worden de vleugels al uitgespreid. Alles wat het einde leek, verandert plotseling in een pauze voor het begin. In dit lied klinkt geen wanhoop, maar een zachte koppigheid. Zoiets, als je hart uit elkaar barst, maar je handen het toch volhouden. Wanneer zelfs de langste nacht de zonsopgang niet kan tegenhouden. En de stem fluistert alsof - niet heroïsch, niet luid - gewoon "houd vol". Omdat het licht al komt en de pijn langzaam ontdooit, net als ijs onder de zon.