FOCUS

Het lijkt op die toestand waarin de wereld aan de randen van het beeld is uitgesmeerd, en in het midden één persoon staat. De rest verliest scherpte: de telefoon wordt warm in je hand, de koffie wordt koud, je gedachten springen rond, maar alles komt terug bij één punt. De stem leek vast te zitten tussen gefluister en bekentenis - herhaalde hetzelfde als een bezwering totdat je het begon te geloven. Er zit geen drama in deze obsessie, alleen hitte – diezelfde hitte waarvan de huid de aanrakingen langer onthoudt dan nodig. En hoe meer je probeert je af te leiden, hoe dieper je wordt meegezogen in het ritme, waar de enige gedachte in de maat van de bas pulst: "focus is jij".