Private

Er zit iets in dat geluid dat doet denken aan "fluisteren op de rand van de stroom" - het zegt eigenlijk niets, maar je krijgt al kippenvel over je hele rug. Alles gebeurt alsof achter een gesloten deur, waar het licht uit is, maar de ogen gewend zijn aan de duisternis en meer zien dan gewenst. Schaduwen flitsen voorbij, gelach, ademhaling in de maat van de bas - en tussen de regels door voel je dat "keep it private" waar geheimzinnigheid lekkerder is dan de waarheid. Elke bit lijkt afgeluisterd, maar niet helemaal begrepen - de intrige blijft tot de laatste seconde bestaan. En daardoor wil je het geheim niet onthullen, maar dieper verbergen, onder de huid. Want sommige dingen klinken inderdaad beter als je erover zwijgt.