Намисто

Wanneer iets belangrijks uit elkaar valt, wil je eerst alles weer terugzetten, zelfs als de kralen al onder de kast zijn gerold en de draad voorgoed gebroken is. Dan zit je tussen die scherven – van gevoelens, plannen, stilte – en betrap je jezelf erop dat het geen pijn meer is, maar gewoon het geluid van de wind tussen onafgemaakte muren. Misschien komt er ooit weer een huis. En voorlopig alleen een echo, een lichte smaak van zure leegte en het gevoel dat zelfs wat gescheurd is mooi kan zijn, als je het van een afstand bekijkt.