Beschrijving
De herfst speelt weer zijn oude spelletjes - strooit stof over je schouders, verspreidt mist tussen woorden die al lang hun betekenis verloren hebben. Het lijkt alsof er ergens in de buurt nog steeds een stem klinkt, maar dat is slechts een echo die herinneringen en realiteit door elkaar haalt. Alles wat ooit warm en licht was, lijkt nu op een ansichtkaart van prikkeldraad - mooi van een afstand, maar pijnlijk om aan te raken. En zelfs ‘sorry’ klinkt hier niet als een verzoek, maar als een poging om te overleven tussen de brokstukken van je eigen beloften. Melancholie in haar meest tedere vorm - wanneer verdriet niet langer een vijand is, maar een oude bekende, met wie je rustig in de regen kunt zwijgen.
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.