Beschrijving
Een rustig liedje over trots die nog steeds pijn doet en over tederheid die doet alsof ze voorbij is. De maan is hier niet romantisch, maar een beleefde gesprekspartner, iemand die luistert maar niet redt. De woorden zijn zacht, bijna kinderlijk, maar van binnen zit de vermoeidheid van een volwassene die zich schaamt omdat hij nog steeds hoopt.
Het klinkt als de nacht na een ruzie: wanneer er niets meer te bewijzen valt, maar de gedachten toch terugkeren naar ‘wat als’. Alles is eenvoudig en mooi, zoals een shirt dat nog naar het verleden ruikt. En laat de maan maar lachen, want iemand moet het doen - als het niet huilen is, dan is het tenminste lachen om de liefde, die maar niet kan leren om stil te verdwijnen.
Songtekst en vertaling
— Als de gekozen taal niet beschikbaar is voor de video, schakelt YouTube het beschikbare ondertitelspoor of automatisch gegenereerde ondertitels in (indien aanwezig). De keuze kan ook afhangen van de gebruikersinstellingen.
— Als het bericht ‘Video niet beschikbaar’ verschijnt, kun je de video met songtekst alleen bekijken door deze direct op YouTube te openen.