Deewane

Er zijn gevoelens die je hoofd doen tollen zonder dat je ook maar een druppel wijn hebt gedronken. Eén blik en je voelt een orkest, vuurwerk en een lichte schaamte voor de dwaze glimlach in je ogen. Alles om je heen wordt een beetje theater: de wind lijkt mee te zingen, de zon schijnt als een schijnwerper en toevallige vogels veranderen van figuranten in een koor.

Hier gaat liefde niet over lijden en drama, maar over die zoete betovering, wanneer een mens een feest lijkt, zeldzaam als de maan op Eid. Elk woord is als een stap op blote voeten door de wolken, elke regel ruikt naar de lente, waarin zelfs vermoeidheid verandert in rust. En je zou willen dat deze “ongeoorloofde knock-out door een blik” iets langer zou duren. Tenminste tot de volgende ademhaling.