Keep On Boogiin'

Soms is het leven als een podium na een storm: nat, galmend, vol plassen, maar je moet toch dansen. Laat je schoenzolen versleten zijn, je jurk onder het stof zitten en je haar naar regen ruiken - het ritme leeft toch ergens onder je huid. Je kunt het niet uitbranden of uitbeuken, zelfs als je voor elke cent moest dansen en je pas moest afstemmen op de pijn.

In elke slag zit een schorre “leva”, in elke stap een “ik geef niet op”. Het is geen gratie, maar koppigheid, geen show, maar een gewoonte om op te staan, zelfs als alles om je heen instort. En als het lot je probeert af te remmen, kun je altijd gewoon harder gaan - en je val omzetten in een tromgeroffel.