18

Liefde op je achttiende is als voor het eerst ademhalen na een lange hardloopsessie. Je wordt er een beetje duizelig van, je raakt buiten adem, maar het lijkt alsof je zonder die lucht niet kunt leven. Toen was alles eenvoudiger: één kus kon duizend beloften vervangen en de wereld paste tussen twee handpalmen die tegen elkaars wangen waren gedrukt. De volwassenheid kwam, maar de gewoonte om dat ene gevoel te zoeken bleef. Dat gevoel waarbij de tijd voorbijkruipt als een oude film, waarbij je niets hoeft uit te leggen, omdat ‘wij’ al het antwoord is. En ook al zijn er alleen nog maar flitsen over van die kinderlijke, naïeve warmte, toch wil je ernaar terugkeren - al was het maar voor één liedje.