Aku Dah Lupa

Soms komt vrijheid niet met veel bombarie, maar met een rustig ritme en een zacht ‘ach ja’. Het deed pijn, maar het ging voorbij - zoals een blauwe plek die eerst pijn doet, dan verbleekt en dan vergeet je zelfs waar je jezelf precies hebt gestoten. In dit liedje zit dat gevoel, wanneer je je plotseling realiseert dat je niet meer op berichten wacht, geen oude foto's meer bekijkt en je je de stem niet meer herinnert. Je leeft gewoon.

Alsof je uitademt na een lange duik - je longen vullen zich met lucht, je schouders gaan rechtop staan en het wordt verbazingwekkend stil in je hoofd. En deze stilte is niet leeg, maar zuiver, als een kamer na een grote schoonmaak. Alles wat oud was, is weggehaald, alles wat van jou is, is op zijn plaats. En ook al was er in het verleden een heel drama, nu speelt dat alleen nog maar een rol in je herinneringen. Er is nog maar één heldin op het toneel overgebleven - en zij beleeft de première van een nieuw leven.