Family Song

Je wordt wakker, veegt het speeksel van je kussen en merkt plotseling dat de ochtend niet alleen is aangebroken, maar je regelrecht toelacht. Het licht is zacht, de bladeren ruisen, de handdoeken zijn opgevouwen alsof iemand speciaal een scène heeft voorbereid voor een nieuw hoofdstuk. En alles lijkt zo gewoon, totdat ergens een sirene loeit - en het hart zich meteen herinnert dat de wereld tegelijkertijd ziek en prachtig kan zijn. In dit lied zit veel licht. Niet zonnig - menselijk. Zoiets dat weerkaatst van de ramen van hoogbouwflats en zachtjes doordringt tot degenen die ver weg zijn. Er is geen tragedie van afscheid, alleen vriendelijkheid die koppig door afstanden, door verschillend bloed, door de tijd heen gaat. Gewoon de wens dat degene die ooit dichtbij was, het een beetje warmer mag hebben - zelfs als jullie nu gescheiden worden door kilometers en lotgevallen. De muziek aait je als het ware over je hoofd: "alles komt goed". En je gelooft. Omdat als verdriet een brug kan worden, betekent dat iemand er nog steeds overheen loopt om je tegemoet te komen.