Gone

Stof op de laarzen, een eindeloze hemel en tijd die zich lijkt uit te strekken tussen akkoorden en snelwegen. Hier zoeken ze niet naar betekenis, ze rijden gewoon door totdat de wind het opgeven heeft. Elke bar, elke zonsopgang, elk verlies is als een hoofdstuk uit een boek dat niemand van plan was te schrijven, maar toch tot het einde leest.

Deze muziek heeft een vleugje whisky en een beetje filosofie: over hoe gemakkelijk je verdwaalt als je altijd onderweg bent, en hoe vreemd rustig het is als je beseft dat dit je thuis is. Een beetje vermoeidheid, een beetje romantiek en een hoop verhalen, verteld met schorre stem bij het laatste kampvuur. Alles is voorbij, maar alles is van jou.