SILVER LINING

Soms voelt het leven als een eindeloze storm - je lijkt op je benen te staan, maar toch word je door de wind weggeblazen. De wereld bruist, gezichten flitsen voorbij, en ergens tussen vermoeidheid en ironie ontstaat een stil verlangen: gewoon even op adem komen. Maar dan verschijnt er plotseling iemand die de kleuren terugbrengt, alsof hij na een lange winter het raam heeft geopend. En ook al rommelt het nog steeds in je borst, met hem lijkt zelfs de bliksem lichter. Dit is een lied over de uitademing na de storm, over de mens die die zilveren rand van de wolk wordt - wanneer je niet meer bang bent om te zeggen: “Ja, het is niet allemaal in orde. Maar het gaat al beter.”