Pap Pap

Grappig, absurd, een beetje brutaal - net als die vrijdagavond, die ‘gewoon een gewone avond had moeten zijn’. In de lucht hangt de geur van benzine, opwinding en een vleugje onverantwoordelijkheid. Ergens op een kruispunt brengt het lot een ontmoeting teweeg, en verder gaat het zoals in een oude anekdote: hij met zijn motor, zij met haar probleem, en daar gaan ze.

De muziek draait als wielen op nat asfalt - luid, snel, met een glimlach. En terwijl de wereld probeert serieus te blijven, leeft iemand daar, op de snelweg in het maanlicht, het moment zonder om te kijken, gewoon omdat hij dat kan.