Grande

Soms eindigt liefde niet met een klap van de deur, maar met een zacht ‘het is al te laat’. En dan begint een andere strijd - niet met degene die weg is gegaan, maar met jezelf. Met pogingen om datgene wat vast is gegroeid uit je hart te halen en opnieuw te leren ademen zonder de geur van een ander naast je.

En toch schuilt er een vreemde kracht in deze breuk. Wanneer in plaats van medelijden een glinstering in de ogen verschijnt, en in plaats van wraak de zekerheid dat nu niemand je meer van je stuk kan brengen. Littekens worden een versiering, pijn het beste cosmeticum voor een nieuwe versie van jezelf. Want zelfs als je hart in prime time is gebroken, gaat de show gewoon door. Alleen nu zonder overbodige acteurs.