los 41

Er is een type man waarvan het ego beter ontwikkeld is dan de spieren, en die volwassenheid nog steeds ergens achter de veertig op zich laat wachten. Ze weten hoe ze mooi binnen moeten komen - met een horloge, een glimlach en een sigaret op de achtergrond van een drama - maar ze gaan weg als slechte acteurs: vals, luid en niet volgens het script. En het zou grappig zijn, als het niet zo bekend was. De muziek lijkt met de deur te slaan - luid, met woede en plezier. Want soms is de beste manier om afscheid te nemen van kinderachtigheid gewoon in je eentje te dansen, terwijl je kijkt hoe de volgende “hoofdpersoon” zijn theater van goedkope gebaren binnenstapt.