PANAMA

Een dreunend ritme, alsof het hart heeft besloten een trommel te worden en blijft bonzen totdat de lucht ontploft. Alles is heet, plakkerig, een beetje gek - als een feestje waar het niet meer uitmaakt wie je bent, als de muziek maar niet ophoudt. Woorden smelten weg en veranderen in gefluister, in bewegingen van de schouders, in gelach dat ergens tussen de rook en het licht verdwijnt.

Deze sound bevat veel elektriciteit en een vleugje gevaar - als een aanraking die je kan verbranden. Hij roept zonder beloften, gewoon omdat hij dat wil, gewoon omdat de nacht nog jong is en je daarin kunt zijn wie je maar wilt. Zelfs een monster. Zelfs een koning.