Regime

Ergens tussen de betonnen wijken en de sombere ironie van de nieuwsuitzendingen leeft een energie die geen woord gelooft, maar toch vooruitgaat. Hier gaat macht niet alleen over politiek, maar ook over een intern regime, waar elke dag een kleine omwenteling plaatsvindt. Rijmen weerklinken als kogels tegen de wanden van de lift, ironie stroomt over cynisme heen, en onder dit alles schuilt vermoeidheid van eindeloze ‘programma's’ en ‘regimes’.

Een satirisch verslag uit de interne kolonie: grappig, kwaadaardig en pijnlijk herkenbaar. De woorden lijken rond te draaien in een gesloten lift met het opschrift ‘omhoog’, maar de knop zit vast. De wereld spreekt in slogans, mensen in memes, en zelfs een poging tot ‘dekolonisatie’ klinkt als een regel uit een beat. Alles is troebel, maar precies zoals het leven, waarin de waarheid al lang verborgen ligt onder het filter van de staats-tv en iemands dure brilmontuur.