Family First

Er zit iets in dit geluid van een zondagochtend, wanneer de zon zachtjes op oude foto's schijnt en iemand in de keuken al de waterkoker aanzet. Het gaat niet om het geluk dat je aan de buitenwereld laat zien, maar om dat stille ‘wij’ dat standhoudt, zelfs als al het andere in duigen valt. Over familie, met wie het soms moeilijk is, maar zonder wie de lucht leeg lijkt.

De stem hier lijkt je te omhelzen - een beetje moe, een beetje ruw, maar zo warm dat je gelooft: ja, zolang er nog iemand is om te bellen en te zeggen “hou vol”, is de wereld nog niet helemaal gek geworden. En ook al doet het pijn, ook al is iedereen op zijn eigen manier gebroken en weer hersteld, toch zijn we samen. Familie is als een oud liedje: in het begin lijkt het eenvoudig, maar dan besef je plotseling dat het alles is wat je op de grond houdt.