WILDFIRE

Ergens tussen slaap en een lange uitademing ontstaat een gevoel dat lijkt op warmte onder de huid. Het is geen liefde, maar eerder een schim ervan, een glimp van iets dat niet is uitgekomen, maar om de een of andere reden toch warmte geeft. Alsof iemand het licht heeft laten branden in een lege kamer – nutteloos, maar gezellig. De tranen vloeien niet uit pijn, maar omdat alles van binnen eindelijk ontdooid is. En ook al zijn er geen handen om je vast te houden, er is wel een hemel waar je je met gesloten ogen in kunt verschuilen. Daar gooien de sterren zachtjes kooltjes in de lucht – precies genoeg om tot de ochtend mee door te komen.