Robarte

Nachtelijke moed, verpakt in korte zinnen en onbescheiden refreinen - als het dagboek van een dappere avonturier, maar zonder pathos. Vier keer achter elkaar - alsof je een toast uitbrengt op wat vandaag is toegestaan; lippen - kersen, blik - een speelse duivel, en al deze kleine details klinken als een lijst van trofeeën na een succesvolle uitstap: jacht, dans, rook en andermans zuchten op het ritme. Je hoort niet alleen het verlangen, maar ook het plezier van het proces zelf - luid, brutaal en met een lichte grijns.

Hier is zowel commerciële luxe als hofhouding te vinden: een zak met geld naast een TikTok-dans, criminele chic naast ‘mijn mama’-liefkozingen. Dit alles ruikt naar zomer op het dek en een grap op het randje - tegelijkertijd uitdagend en bijna vriendelijk. Het gesprek over passies verandert in een miniatuur over hoe je wilt proeven en opgegeten worden; scherp, luid en met een groet aan degenen die ervan houden om van de nacht een feest te maken.