Vântul

De hitte die aan je huid kleeft als een belofte waar je niet aan wilt ontsnappen. De lucht trilt, de zon smelt lui weg en de tijd lost op in de ademhaling van twee mensen. Alles om je heen lijkt te verdwijnen, alleen het geluid van ademhaling en de warmte van handpalmen blijven over - een langzame dans waarbij het niet uitmaakt wie leidt. Hier gaat het niet om de passie van de cover, maar over hoe stilte luider wordt dan welke woorden dan ook. Wanneer het lichaam een kaart is waarop je eindeloos kunt wandelen, en elke wond een reden is om opnieuw geboren te worden. En het lijkt alsof de wereld zachter is geworden, omdat ergens in haar binnenste deze schaduw is, waar het 40 graden is en rust heerst.