¿Cuántas penas vale tu amor?

Liefde die mooi kan kwellen. Die een geur van rook achterlaat op je vingers en een echo in een leeg glas, waar weer zonder te vragen wordt bijgeschonken. Hier schreeuwen gevoelens niet, ze hijgen alsof ze verkouden zijn door lange nachten van wachten. Een beetje pathos, een beetje zelfvernedering en veel waarheid over hoe moeilijk het is om los te laten, zelfs als de pijn een gewoonte is geworden.

Het klinkt als een langzame biecht onder de snaren van een oude gitaar en de geur van goedkope whisky. Het lijkt alsof je alles al begrijpt, maar toch controleer je je inkomende berichten. Want als je dan toch de prijs voor liefde moet betalen, laat ze je dan tenminste geen wisselgeld geven.