I NEED IT NOW

Soms lijkt het alsof tijd een valuta is en iemand weer geen salaris heeft uitbetaald. Alles brandt, smelt, pulseert onder de huid, en de hersenen vragen om een beetje rust, een minuutje stilte. Maar de stilte komt niet - in plaats daarvan is er een beat, hitte, herhaling, alsof het hart op één regel is blijven hangen: “geef me nog een seconde, geef me tenminste iets”.

Zo'n geluid is vermoeiend en helend tegelijk. Als asfalt in de zomer onder blote voeten: pijnlijk, heet, maar levendig. Dit ritme heeft iets oers - een schreeuw om nu meteen opgemerkt te worden, voordat het is afgekoeld. En ook al is het antwoord slechts een echo - toch wil je meer.