Rap To Sztuka

De klank van de rijmen is als het gekletter van pannen in een studentenflat: luid, oprecht en net iets te veel van het goede. Elk woord puft hier als een oude Peugeot op een helling, maar rijdt door met de koppigheid, het enthousiasme en de trots van een ambachtsman die de waarde van het woord ‘zijn’ kent. Geen valse likes, geen glanzende beats met een marketinglabel. Alleen het gekreun van de straten, roest op de rijmen en zonder recept samengesmeed lyriek.

Dit is een geval waarin de ‘scène’ geen podium is, maar de trap van een oud steenhuis, waar onder de lantaarn alles wordt bepaald door de microfoon en het vertrouwen in de lettergreep. Hier wordt niet gelezen voor de hype, hier wordt het ritme uitgeademd, als sigarettenrook na een langdurige stilte. Ruw, eerlijk, met die typisch Poolse vibe, waar kunst niet wordt verkocht, maar waar men zijn geweten voor koopt.