Провинция

Ergens tussen de files, het slaaptekort en de geur van koffie uit een papieren beker schuilt een warme, ietwat onhandige tederheid. Een tederheid die geen beloften vraagt, maar alleen zegt: “Voel je normaal.” Al het andere is lawaai, geld, de drukte van de hoofdstad, schuren met innerlijke werelden en licht dronken bekentenissen op een dictafoon. Soms is liefde geen bloemen en pathos, maar gewoon iemand die je rugdekking geeft terwijl het leven je weer op de proef stelt.

Het is grappig hoe uit al deze stedelijke verwarring, beats en flarden van zinnen plotseling een stil gevoel ontstaat: daar is het - het echte. Eenvoudig, een beetje gekreukt, maar levendig.