Силуэт (из к/ф «Алиса в Стране Чудес»)

Stilte is soms luider dan woorden. Vooral als er een stem in zit die je zo goed kent dat je er kippenvel van krijgt. Alles lijkt stil te staan tussen inademen en uitademen - een hand die niet durft aan te raken, lippen die zich de kleur van een ander herinneren. De wereld verandert in een aquarel, waar liefde geen handeling is, maar een toestand.

En het lijkt alsof alles al gezegd is: het portret is gekust, de ziel is omhelsd, de gevoelens zijn als wijn over het witte laken uitgestort. Maar dat maakt het niet makkelijker - want zelfs in een droom dooft het licht ervan niet. Iemand is gewoon een herinnering geworden die niet verdwijnt, maar zachtjes van binnen zingt, als een oud liedje dat je op een cassettebandje met het opschrift ‘niet wissen’ hebt gevonden.