City of God

Een stad waar de nacht nooit slaapt en de ochtend toch altijd te laat komt. De lucht is dik van de rook, de gesprekken en het eeuwige ‘ik sta zo op’. Hier zingt iedereen over geld, maar het klinkt meer als een gebed – rauw, maar oprecht. De rijmpjes ruiken naar asfalt, de handen naar zweet, en de ogen zien te veel om in wonderen te geloven.

Ergens tussen ‘pain in my chest’ en het gerinkel van bierblikjes komt de waarheid naar voren – niet over gangsters, maar over overleven. Gewoon een jongen uit de buurt, die sneller volwassen is geworden dan hij zou willen. Hetzelfde zonlicht, maar dan weerspiegeld in de etalages van pandjeshuizen. En toch is er in dit geroezemoes leven, echt leven, met alle littekens en vuil, maar warm, omdat het van hem is.