Alles neu

Het lijkt alsof iemand het leven bij de kraag heeft gegrepen, het door elkaar heeft geschud tot de botten kraakten en heeft besloten: genoeg met die oude rommel. Hier branden studio's en verdrinken goudvissen, op de plek van de ruïnes rijzen torens van luidsprekers op, en in plaats van een zielig toastje is er een sappige steak van verandering. In de lucht hangt de geur van verse verf en benzine, het geluid van kranen en bloederige dromen, en in je borstkas voel je datzelfde verstoord ritme, wanneer je alles afbreekt om gemakkelijker te kunnen ademen.

De muziek lijkt alles wat vertrouwd is uit te dagen: als het te krap is, breek dan de muren af, als het saai is, bouw dan iets nieuws. Er zit woede in, en spanning, en het brutale geloof dat je op een enorme rode knop kunt drukken en de wereld kunt vernieuwen, zoals een programma naar versie 1.1. En zelfs als dat te ambitieus is, blijft er toch het gevoel van een frisse wind op de top, waar je na een periode van stilstand zo naar verlangt.