Супер Тамара

Het universum had natuurlijk niet om zo'n held gevraagd, maar kreeg hem toch – en lijkt zelfs van hem te zijn gaan houden. Waar andere helden zich druk maken om pathos en moraal, draagt zij een beha, hoge hakken en een missie die niet past binnen de normen van het fatsoen. De wereld stort in, buitenaardse wezens vallen aan, parlementsleden raken in paniek, en SuperTamara doet gewoon haar werk – gepassioneerd, schaamteloos en met een stralende zelfbruiner.

Alles in deze chaos is zo absurd dat het bijna geniaal wordt: redding door losbandigheid, strijd door zelfspot, heldendom door farce. En onder al deze smerige komedie komt plotseling een vreemde warmte naar voren – alsof iemand nog steeds gelooft dat het goede er op verschillende manieren uit kan zien. Zelfs in netkousen en met een kater, maar toch goed.