Beschrijving
Het is als een tienerdagboek, niet geschreven met een pen, maar met neonlicht en pillen. Hier is geen plaats voor een rustig volwassen leven – alleen kettingen, nicknames, rook en het verlangen om op een mooie manier te verdwijnen. Elk woord klinkt als een schreeuw vanuit de schemering van een club, waar men te vroeg de smaak van onsterfelijkheid heeft leren kennen en te vroeg over de dood is gaan praten.
In dit ritme zit zowel bravoure als kwetsbaarheid. Het bevat 18 jaar die je in één keer wilt beleven, zolang je ogen nog glanzen en de kettingen nog branden. Zoete melancholie, vermengd met agressie, verandert grof straattaal in een bekentenis. Het lied lijkt op een dunne grens te balanceren: tussen eeuwige jeugd als mythe en eeuwige vermoeidheid als realiteit.
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.